Het is nog vroeg in de ochtend wanneer ik mijn ogen open doe, ze voelen zwaar en vermoeid. Mijn lichaam voelt futloos, alsof ik niet geslapen heb. Het idee om mijn bed uit te gaan en aan de dag te beginnen geeft me een naar gevoel in mijn buik. Het liefst blijf ik in bed en wil ik niks doen. Allerlei gedachten ploppen op in mijn hoofd. Ik moet nog zoveel doen, het is veel te veel, dat ga ik niet redden, ik heb er zó geen zin in, vandaag gaat niet lukken, ik ben nog zo moe, hoe kom ik deze dag door? Het is weer zo’n dag, zo’n dag waarop het even niet wil, waarop alles in mijn lijf schreeuwt dat het wil blijven liggen en niet op wil staan. Bij het idee om op te staan lijken mijn benen nog zwaarder te worden. Ik besluit om nog even te blijven liggen, veilig en warm, verstopt onder de dekens. Nog heel eventjes, ik ga er zo wel uit. Voor even krijg ik een geruststellend gevoel, thuis blijven in mijn eigen vertrouwde wereldje en even niks moeten voelt goed. Lekker onderuitgezakt op de bank doelloos tv kijken, even wegvluchten van de realiteit. Ik heb geen behoefte aan contact en wil alleen zijn. Dit gevoel ken ik maar al te goed.
Vertrouwd gevoel
Een groot deel van mijn leven heb ik te maken gehad met depressieve gevoelens. Ik voelde me dagelijks somber, futloos en overweldigd door emoties, afgewisseld met momenten van intense leegte. Het leven voelde zwaar en nutteloos en ik kon geen enkele reden bedenken van mijn bestaan. Ik had vaak geen zin om dingen te ondernemen en kon spontaan in huilen uitbarsten. Zelfs douchen of aankleden kon een enorme opgave zijn. Ik had geen behoefte aan contacten en was het liefst alleen. Ik kon nauwelijks prikkels hebben, alles koste me enorm veel energie en het was al snel teveel. Ik had soms een kort lontje en ergerde me dan aan anderen en aan, in mijn ogen, onzinnige situaties. Ik zette elke dag een masker op, wat mij enorm veel energie kostte. Het alles-gaat-goed masker en het niks-aan-de-hand masker waren mijn favorieten. Mijn echte gevoelens kon ik goed verbergen en ik lachte veel weg. Ik weet zeker dat ik heel geschikt zou zijn geweest voor een rol in ‘Goede tijden, slechte tijden’. Negatieve gedachten dwaalden continu door mijn hoofd, piekeren was mijn dagelijkse bezigheid. Het werden zware, energievretende verhalen die zich maar bleven herhalen. Ik ben niet belangrijk, ik doe er niet toe, ik ben niks waard, ik ben lelijk, ik ben dik en dom, anderen zijn veel mooier en slimmer, ik stel niks voor, het wordt nooit beter, ik ben niet goed genoeg, dit is geen leven, dit houd ik niet vol, alles is klote, hoe lang moet ik zo nog door? Niks was goed en het kwam ook niet meer goed, daar was ik van overtuigd. Zo sterk was het uitzichtloze gevoel. Het was zo vol in mijn hoofd dat ik dagelijks hoofdpijn had en mijn schouders en nek zaten voortdurend vast. De overtuigende gedachten dat ik er niet toe deed, dat ik niet goed genoeg was, dat ik veel te lelijk of dom was voelden als een zware last. Elke dag die strijd in mijn hoofd beheerste mijn hele leven.
Angst voor terugval
Wanneer ik zo’n dag heb als vandaag, waarbij mijn lichaam en geest moe zijn en alles moeizamer gaat, gaan vanbinnen alle alarmbellen af. Gedachten zijn al snel weer negatief. Ojee, niet weer, zie je wel, nu gebeurt het weer, nu gaat het weer mis, zie je wel dat het niet lukt, ik ben niks waard, ik kan niks, ik doe er niet toe, dit gaat nooit voorbij, het wordt nooit beter, dit komt nooit meer goed. Het systeem in mijn lichaam wordt meteen getriggerd door deze gedachten en laat me weer die verlammende angst in mijn lichaam voelen. Het voelt alsof het allemaal weer opnieuw begint, dat het echt nooit beter wordt. Het uitzichtloze gevoel neemt de leiding. Meestal gebeurt dit ´s ochtends wanneer ik wakker word. Ergens in mij zit de angst dat het weer mis gaat, dat het weer gebeurt. Wanneer deze gevoelens opkomen ben ik bang om in de somberheid te blijven hangen of weer in een depressie te glijden. Het voelt meteen weer als een zware donderwolk boven mijn hoofd. Maar nu is het anders. Inmiddels heb ik vele inzichten mogen ontvangen en ben ik zoveel gegroeid dat er een enorm groot verschil is met hoe ik toen was en dacht en hoe ik nu in het leven sta. Nu merk ik deze belemmerende, automatische gedachtes op en word ik mij bewust dat het weer gebeurt. In plaats van mij over te geven aan mijn angstgevoelens en de verhaaltjes in mijn hoofd, maak ik nu een bewuste keuze. Een keuze waarvan ik destijds het bestaan nog niet wist.
Bewuste keuze
Wanneer ik weer meegezogen lijk te worden naar de diepte, besef ik me nu dat ik twee keuzes heb. Keuze 1: ik geef toe aan de negatieve gedachtes en blijf in dit gevoel hangen, wetende dat ik me alsmaar slechter ga voelen en vooral, dat ik me zo slecht blíjf voelen. Of ik ga voor keuze 2: ik kies er bewust voor om anders te denken, om deze gedachten te doorbreken en mij weer beter te gaan voelen. Ik kies voor het laatste en terwijl ik mijzelf in mijn hoofd toespreek, zet ik mijn benen één voor één op de grond en duw mijn lichaam omhoog van het bed. Ik kan dit, dit gaat mij helpen, kom op, je hebt een keuze Lis, dit kun je, ga ervoor! En dit is het, dit is het moment waar het om gaat. De bewuste keuze die ik nu elke dag maak. Juist wanneer ik een mindere dag heb en mij superklote voel, last heb van een hoofd vol negatieve gedachten en mijn hele lijf schreeuwt om niet op te staan en te blijven liggen, doe ik het tóch. Ik doe het toch want ik wéét dat deze stap mij verder gaat helpen, ik weet nu dat ik dit zelf in de hand heb. Ik weet dat het anders kan dan mij mee te laten slepen met de verhaaltjes in mijn hoofd. Het gaat om de bewuste keuze op te merken die je nu hebt. In het nu vindt de verandering plaats. Vrijwel alle sombere en negatieve gedachten gaan over het verleden of de toekomst, gebaseerd op angst. Angst voor wat komen gaat, angst voor het onbekende, angst dat het niet goed zal gaan, angst dat ik niet goed genoeg ben, angst wat iedereen van mij zal vinden, angst dat ik het niet goed doe. Angst werkt blokkerend, alsof ik mij alleen maar kan overgeven aan het verlammende, machteloze gevoel en geen andere keuze heb. Maar nu weet ik, dit is niet zo. Het is helemaal niet zo.
Bewustwording
Elke dag maken we keuzes. Elke dag heb je opnieuw een kans om te kiezen voor jouw goede gevoel, voor jouw geluk. Alleen jij kunt die keuze maken. Iedereen heeft wel eens een mindere dag. Bij de één duurt het langer dan bij een ander. Wat ik heb gemerkt is dat, wanneer ik toegeef aan mijn emoties door bijvoorbeeld iets op te schrijven of door muziek te luisteren en laat komen wat er komt, de emotie achteraf altijd mee valt. Door het gevoel toe te laten en te accepteren dat het er is, dat het er mag zijn zwakt het af. Natuurlijk voel ik me dan even intens klote, verdrietig of zelfs wanhopig en machteloos, maar daarna komt de opluchting. Soms meteen, maar soms ook niet. Soms komt het een dag later en soms komt het pas na een week. Maar het komt. Ik voel dat het zware gevoel weer zakt en er weer ruimte komt in mijn hoofd omdat ik het gevoel er heb laten zijn. Door de emotie te laten komen en te accepteren dat het er is, verzacht de scherpe pijn. Juist door het weg te duwen komt het nog harder terug. Pijn wil gezien en gevoeld worden, ook al ren je er het liefst hard voor weg. Door het te laten komen stapelen emoties zich niet verder op. Nu laat ik alles er zijn en ga er soms bewust voor zitten. Dat waar ik zo bang voor ben, de depressie, blijft dan uit. Het besef dat ik het aan kan geeft me kracht en moed om het vaker te doen en me over te geven aan het gevoel. Nu ik dit weet van mezelf kan ik veel beter met mijn hooggevoeligheid en emoties omgaan. Emoties zullen blijven komen, de fijne en de nare gevoelens. Hoge pieken, diepe dalen horen bij het leven, bij het mens zijn. Het gaat erom hoe je er tegenaan kijkt en ermee om gaat. Bewustwording is een eerste stap. Wanneer je je bewust wordt van de keuzes die je hebt, zal je merken dat een volgende stap zetten al veel makkelijker wordt want je weet dat je je veel beter zult gaan voelen. Je gaat vertrouwen op jezelf en je eigen gevoelens. Vanuit daar word je alleen maar sterker en krachtiger en zal je jezelf langzaam maar zeker bevrijden van je eigen innerlijke gevangenis.